ഇസ്‌ലാമിന് ഫിലോസഫിയുടെ ആവശ്യമുണ്ടോ, ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ആവശ്യമുണ്ടോ എന്നതൊക്കെ കാതലായ ചോദ്യങ്ങളാണ്. ശാസ്ത്രം നിരീക്ഷണ പരീക്ഷണങ്ങളിൽ കൂടി വസ്തുതകളും പ്രാപഞ്ചിക നിയമങ്ങളും കണ്ടു പിടിക്കുന്നു. ഇസ്‌ലാം മതം പ്രവാചകന്മാർക്ക് ലഭിച്ച ദൈവിക വെളിപാടുകൾ ആണ്. ഫിലോസഫി ആകട്ടെ മനുഷ്യ യുക്തി കൊണ്ടുള്ള അന്വേഷണമാണ്. മതവും ശാസ്ത്രവും അവസാനി ക്കുന്നിടത്തു സ്വാഭാവികമായും മനുഷ്യൻ അവന്റെ യുക്തി കൊണ്ടുള്ള അന്വേഷണം ആരംഭിക്കുന്നു.
അതിശാസ്ത്ര വാദികളും അതിമത വാദികളും ഫിലോസഫിയെ കാലങ്ങളായി എതിർത്തു പോരുന്നു. ഫിലോസഫി കൊണ്ടൊരു ഗുണവു മില്ലെന്നു അവർ പറയുന്നു. എന്നാൽ ഇവർ രണ്ടു കൂട്ടരെ കൊണ്ടും എക്കാല ത്തുമുള്ള തത്വ ചിന്താപരമായ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി പറയാൻ കഴിയുന്നുണ്ടോ, ഇല്ല. ചിന്തിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ അത്തരം ചോദ്യങ്ങളെ കുറിച്ചു സ്വാഭാവികമായി ചിന്തിച്ചു പോകുന്നു. ചിന്തക്ക് കൂച്ചു വിലങ്ങിടാൻ ആരെ ക്കൊണ്ടു കഴിയും.
നിഗമനങ്ങൾ രൂപീകരിക്കാൻ പര്യാപ്തമായ വിധം യുക്തി പക്വത പ്രാപിച്ചാൽ എല്ലാ മനുഷ്യരിലും അതിഭൗതിക ചിന്തകൾ നടക്കുകയും അതു തുടരുകയും ചെയ്യുമെന്ന് CRITIQUE OF PURE REASON ൽ ഇമ്മാനുവൽ കാൻറ് പറയുന്നുണ്ട്. അതിമത വാദികളും അതിശാസ്ത്ര വാദികളും ഇതിൽ നിന്നൊഴിവല്ല. ചെറിയ അളവിലെങ്കിലും സകല മനുഷ്യരിലും തത്വചിന്ത നടക്കുന്നുണ്ട്. ഫിലോസഫി മരിച്ചെന്ന് പറഞ്ഞ സ്റ്റീഫൻ ഹോക്കിങിന്റെ ശാസ്ത്ര നിഗമന ങ്ങളിൽ പലതും ഫിലോസഫി യുടെ ടൂളുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള യുക്തി ചിന്തയുടെ ഫലമാണ് എന്നു ഈസിയായി തെളിയിക്കാം.
ഫിലോസഫിയുടെ കഴമ്പ് അമൂർത്തമായ ആശയങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള കാര്യകാരണ സഹിതമുള്ള ചിന്തയാണ്. അതിശാസ്ത്ര വാദികൾക്കും അതിമത വാദികൾക്കും അവിടെ അസൗകര്യങ്ങൾ നേരിടൽ സ്വാഭാവികമാണ്. അവർക്ക് വിജ്ഞാനം സ്പൂണ് ഫീഡിങിന് പറ്റിയതാകണം. ഫിലോസഫിയിൽ സ്പൂണ് ഫീഡിങ് ഇല്ല. തന്റെ ഗുരുവായ പ്ളേറ്റോ പറഞ്ഞെന്നു കരുതി ശിഷ്യനായ അരിസ്റ്റോട്ടിൽ ഒന്നും വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല. വിജ്ഞാനത്തിന്റെ സ്പൂണ് ഫീഡിങ് ഇല്ലാത്തതു ഫിലോസഫി യോടുള്ള ഇഷ്ട ക്കുറവിന് ഒരു കാരണമാണ്.
പ്രസ്താവനകൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം പരിശോധിക്കുക, കാര്യ കാരണ ബന്ധത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ നിഗമനങ്ങളിൽ എത്തിച്ചേരുക, വ്യത്യസ്ത നിഗമന ങ്ങളുടെ സാധുത പരിശോധിക്കുക, വാദങ്ങളുടെ ബലാബലം പരിശോധിക്കുക, ഇതിനൊക്കെ ശുദ്ധ യുക്തിയും ലോജിക്കും ഉപയോഗിക്കുക എന്ന ഏർപ്പാട് ആണല്ലോ ഫിലോസഫി. അതൊരു യുക്തി പരമായ അധ്വാനമാണ്. അതിനെ എതിർക്കുന്നവർ മനുഷ്യ യുക്തിയുടെ സാധ്യതകളെ തന്നെ നിഷേധിക്കുന്ന പോലെയാണ് എന്നർത്ഥം.
ഇസ്‌ലാമിന് ഫിലോസഫിയുടെ സാധ്യതയെ എതിർക്കേണ്ട ഒരു ആവശ്യവുമില്ല. ഫിലോസഫർ മാരുടെ യുക്തി പരമല്ലാത്ത നിഗമനങ്ങളെ എതിർക്കാം. അതിനും ഫിലോസഫി യുടെ ടൂളുകൾ തന്നെ ഉപയോ ഗിക്കണം. മാർക്സിസം എന്ന ഫിലോസഫിയെ ഖണ്ഡിക്കാൻ ഖുർആൻ ആയതും ഹദീസും ഓതിയിട്ടു ഒരു കാര്യവുമില്ല. അതിനു ഫിലോസഫി യുടെ ടൂളുകൾ തന്നെ ഉപയോഗിക്കണം. ഒരു കാലത്തു ഗ്രീക്ക് ഫിലോസഫി മുസ്ലിം ലോകത്തേക്ക് വല്ലാണ്ട് കടന്നു കയറിയപ്പോൾ മുസ്ലിം പണ്ഡിതർ അതിനെ ഖണ്ഡിക്കാൻ അതിന്റെ തന്നെ ടൂളുകൾ അവലംബി ച്ചിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് ഇല്മുൽ കലാം രൂപപ്പെട്ടത്. തുടക്കത്തിൽ ഇല്മുൽ കലാമിൽ അദില്ലത്തുൽ അഖ്‌ലിയ്യ എന്ന യുക്തി പരമായ തെളിവുകൾക്ക് ആയിരുന്നു പ്രാധാന്യം.
ഫിലോസഫി മുസ്ലീങ്ങളുടെ മാത്രം കുത്തക അല്ലാത്തതിനാൽ അതിൽ ഇസ്‌ലാമിക വീക്ഷണത്തിൽ നോക്കുമ്പോൾ തെറ്റായ പ്രവണതകൾ ഉണ്ടാകൽ സ്വാഭാവികമാണ്. തെറ്റായ ഫിലോസഫിയെ ശരിയായ ഫിലോസഫി കൊണ്ടു അവലോകനം ചെയ്യണം. അതാണ് ഇമാം ഗസ്സാലി റഹിമഹുല്ലാഹ് അവിടുത്തെ തഫാഹത്തുൽ ഫലാസിഫ എന്ന കിതാബിൽ ചെയ്തത്. ഇമാം അബൂ ഹനീഫ, ഇമാം അശ്‌അരി, ഇമാം മാതുരീദി, ഇമാം ഗസ്സാലി, ഇമാം ഇബ്നു റുഷ്ദ്, ഇമാം ഇബ്നു ഹസം, ഇമാം റാസി, ഇമാം തഫ്താസാനി... തുടങ്ങി അനേകം ഇമാമുകൾ നന്നായി ഫിലോസഫി പഠിക്കുകയും അതിനെ അതിന്റെ ടൂളുകൾ തന്നെ ഉപയോഗിച്ചു ഖണ്ഡിക്കുകയും അവലോകനം നടത്തുകയും ചെയ്തവരാണ്.
യുക്തി കൊണ്ടുള്ള പരിശ്രമമാണ് ഫിലോസഫിയിൽ നടക്കുന്നത്. ഇസ്‌ലാമിക വൈജ്ഞാനിക മണ്ഡലത്തിൽ ഇജ്തിഹാദ് എന്നൊരു പ്രക്രിയ ഉണ്ട്. ഖിയാസാക്കൽ എന്നും വിളിക്കാറുണ്ട് അതിനെ. വിശുദ്ധ ഖുർആനിലും തിരു സുന്നത്തിലും നേർക്ക് നേരെ വിധി പറഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത മനുഷ്യ വ്യവഹാരങ്ങളുടെ ഇസ്‌ലാമിക വിധി കണ്ടെത്താൻ അതിനു യോഗ്യതയുള്ള മുജ്തഹിദുകൾ നടത്തുന്ന പരിശ്രമം ആണത്. ഇസ്‌ലാമിക പ്രമാണവും പരിശോധി ക്കപ്പെടുന്ന പ്രശ്നവും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യം കണ്ടെത്തലാണ് അത്. ഇതൊരു തരം യുക്തി പരമായ അധ്വാനമാണ് എന്നു പറയേണ്ടതില്ല. യുക്തി പ്രയോഗി ക്കാതെ എങ്ങനെ യാണ് പാരസ്പര്യം കണ്ടെത്താൻ കഴിയുക. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണ് ഫിലോസഫിയുടെ ഉപയോഗവും.
ഫിലോസഫി എന്ന വാക്കിനർത്ഥം അറിവിനോടുള്ള അടങ്ങാത്ത അഭിനിവേശം എന്നാണ്. തീർച്ചയായും അപ്പോൾ ഫിലോസഫി അറിവ് ഉൽപാദിപ്പിക്കണം. ഇതിനു ഇസ്‌ലാമിക ഭൂമികയിൽ നിന്നൊരു ഉദാഹരണം പറയാം. എന്റെ ദിക്ർ ഉണ്ടാകാനായി നീ നമസ്കരിക്കണം എന്നു അല്ലാഹു ഖുർആനിൽ പറയുന്നുണ്ട്. മറ്റൊരിടത്തു അല്ലാഹുവിന്റെ ദിക്റു കൊണ്ടു മനസുകൾ ശാന്തമാകും എന്നും പറയുന്നുണ്ട്. ഈ രണ്ടു പ്രസ്താവനകളും വെച്ചു യുക്തി ചിന്ത നടത്തുന്നവൻ നമസ്കാരം കൊണ്ടു മനസു ശാന്തമാകുന്നു എന്നു കണ്ടെത്തുന്നു. രണ്ടു പ്രസ്താവനകൾ തമ്മിൽ ഇണ ചേർത്തു മൂന്നാമതൊരു അറിവ് ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന ഈ ഏർപ്പാടിനെ ഫിലോസഫിയിൽ DEDUCTIVE REASONING എന്നു വിളിക്കുന്നു. മറ്റൊരു രീതി INDUCTIVE REASONING ആണ്. ഈ രണ്ടു രീതികൾക്കും ഇമാമുമാരുടെ കിതാബുകളിൽ എത്രയോ ഉദാഹരണ ങ്ങൾ കാണാം. അവ കണ്ടു അല്ലാഹുവും റസൂലും പറയാത്ത അറിവുകൾ ഇവർക്ക് എങ്ങനെ കിട്ടുന്നു എന്നു നമ്മൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു പോകും. അല്ലാഹുവിന്റെ വഴികളിൽ പരിശ്രമി ക്കുന്നവർക്ക് അവന്റെ വഴികളിലേക്ക് അവൻ മാർഗ ദർശനം നൽകുന്നു.
ഫിലോസഫിയിൽ വിദഗ്ധരായ മുൻകാല ഇമാമുകൾ ദൈവാസ്തിത്വം, പ്രവാചകത്വം, ഖുർആന്റെ ദൈവികത എന്നിവക്കുള്ള യുക്തി പരമായ ന്യായങ്ങളും, ദീനീ വിധി വിലക്കു കൾക്കും ഇബാദത്തുകൾക്കും പിന്നിലുള്ള യുക്തിയും ആന്തരിക രഹസ്യങ്ങളും ... തുടങ്ങി ഒട്ടനേകം വിഷയങ്ങളിൽ കിതാബുകൾ രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇവയൊക്കെ അവരുടെ യുക്തി പരമായ അധ്വാനത്തിനുള്ള തെളിവാണ്. ഇമാം ഗസ്സാലി റഹിമഹുല്ലായുടെ ഇഹിയാഉൽ ഉലൂമിദ്ധീനും ഇമാം റാസിയുടെ ഖുർആൻ തഫ്സീറും ഷാഹ് വലിയ്യുല്ലാഹി ദഹലവിയുടെ ഹുജ്ജത്തില്ലാഹിൽ ബാലിഗ യുമൊക്കെ ഇതിനുള്ള ഉദാഹരണങ്ങൾ ആണ്. ഇവയൊക്കെ യുക്തിമാന്മാരെ ഇസ്‌ലാമിലേക്ക് അടുപ്പിക്കാനും മുസ്ലീങ്ങളെ ദീനിൽ ഉറപ്പിച്ചു നിർത്താനും നന്നായി സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട്.
വെറും ഖുർആനും സുന്നത്തും മതി, മറ്റൊരു വിജ്ഞാനവും ഇസ്‌ലാമിന് ആവശ്യമില്ല എന്ന ശൈലിയിലാണ് ചില അതിമത വാദികളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ. ഇസ്‌ലാമിന് മറ്റു വിജ്ഞാനങ്ങൾ ആവശ്യമുണ്ടോ എന്നതല്ല, അവയൊക്കെ ഇസ്‌ലാമിനെ പരി പോഷിപ്പിക്കുമോ എന്നതാണ് പ്രധാനം. ഗണിതം പഠിക്കാതെ എങ്ങനെ സങ്കീർണ്ണമായ അനന്തര അവകാശ നിയമങ്ങൾ ഗ്രഹിക്കുമെന്നും കോടനു കോടി രൂപയുടെ വരുമാന മുള്ളവൻ എങ്ങനെ സകാത് കണക്കു കൂട്ടുമെന്നും ഗോളശാസ്ത്ര കണക്കുകൾ എങ്ങനെ ഗ്രഹിക്കുമെന്നും ചിന്തിക്കണം. വൈദ്യശാസ്ത്രം ഇല്ലെങ്കിൽ ചികിൽസിക്കണം എന്ന റസൂലിന്റെ കല്പന എങ്ങനെ നിറവേറ്റുമെന്നും ശാസ്ത്രം പഠിക്കാതെ എങ്ങനെ ഖുർആനിലെ ശാസ്ത്രീയ സൂചനകൾ ഗ്രഹിക്കുമെന്നും ചിന്തിക്കണം. ഇങ്ങനെ ചിന്തിച്ചാൽ ഇസ്‌ലാമിനെ ബലപ്പെടു ത്തുന്ന വിജ്ഞാനങ്ങളുടെ പ്രാധാന്യം നമുക്ക് ബോധ്യപ്പെടും. അതിൽ പെട്ട ഒന്നാണ് ഫിലോസഫിയും.
പ്രവാചക ന്മാർക്ക് ലഭിച്ച വെളിപാടു കളുടെ സമാഹാരമായ ഇസ്‌ലാം ദീൻ പരമവും ശ്രേഷ്ഠവുമായ വിജ്ഞാനമാണ്. അതിനെ ബലപ്പെടു ത്താനും ശരിവെക്കാനും ഉതകുന്ന യുക്തിപരമായ ഏതു അധ്വാനവും പ്രശംസയും പ്രതിഫലവും അർഹിക്കുന്നു. യുക്തിമാനായ അല്ലാഹു അവന്റെ യുക്തിയുടെ പ്രകാശത്താൽ അവതരിപ്പിച്ച വിജ്ഞാനത്തെ മനുഷ്യൻ അവന്റെ യുക്തി കൊണ്ടു കണ്ടെത്തുകയും പ്രകാശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യൽ ശ്രേഷ്ഠകരമാണ്. അതു കൊണ്ടാണ് ഇമാം തഫ്താസാനി റഹിമഹുല്ലാ ഇല്മുൽ കലാമിനെ കുറിച്ചു അതു ദീനീ വിജ്ഞാനങ്ങളുടെ നേതാവും ശരീഅത്ത് നിയമങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനവും ആണെന്ന് പറഞ്ഞത്.
അൻസാർ അലി നിലമ്പൂർ
അതിശാസ്ത്ര വാദികളും അതിമത വാദികളും ഫിലോസഫിയെ കാലങ്ങളായി എതിർത്തു പോരുന്നു. ഫിലോസഫി കൊണ്ടൊരു ഗുണവു മില്ലെന്നു അവർ പറയുന്നു. എന്നാൽ ഇവർ രണ്ടു കൂട്ടരെ കൊണ്ടും എക്കാല ത്തുമുള്ള തത്വ ചിന്താപരമായ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി പറയാൻ കഴിയുന്നുണ്ടോ, ഇല്ല. ചിന്തിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ അത്തരം ചോദ്യങ്ങളെ കുറിച്ചു സ്വാഭാവികമായി ചിന്തിച്ചു പോകുന്നു. ചിന്തക്ക് കൂച്ചു വിലങ്ങിടാൻ ആരെ ക്കൊണ്ടു കഴിയും.
നിഗമനങ്ങൾ രൂപീകരിക്കാൻ പര്യാപ്തമായ വിധം യുക്തി പക്വത പ്രാപിച്ചാൽ എല്ലാ മനുഷ്യരിലും അതിഭൗതിക ചിന്തകൾ നടക്കുകയും അതു തുടരുകയും ചെയ്യുമെന്ന് CRITIQUE OF PURE REASON ൽ ഇമ്മാനുവൽ കാൻറ് പറയുന്നുണ്ട്. അതിമത വാദികളും അതിശാസ്ത്ര വാദികളും ഇതിൽ നിന്നൊഴിവല്ല. ചെറിയ അളവിലെങ്കിലും സകല മനുഷ്യരിലും തത്വചിന്ത നടക്കുന്നുണ്ട്. ഫിലോസഫി മരിച്ചെന്ന് പറഞ്ഞ സ്റ്റീഫൻ ഹോക്കിങിന്റെ ശാസ്ത്ര നിഗമന ങ്ങളിൽ പലതും ഫിലോസഫി യുടെ ടൂളുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള യുക്തി ചിന്തയുടെ ഫലമാണ് എന്നു ഈസിയായി തെളിയിക്കാം.
ഫിലോസഫിയുടെ കഴമ്പ് അമൂർത്തമായ ആശയങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള കാര്യകാരണ സഹിതമുള്ള ചിന്തയാണ്. അതിശാസ്ത്ര വാദികൾക്കും അതിമത വാദികൾക്കും അവിടെ അസൗകര്യങ്ങൾ നേരിടൽ സ്വാഭാവികമാണ്. അവർക്ക് വിജ്ഞാനം സ്പൂണ് ഫീഡിങിന് പറ്റിയതാകണം. ഫിലോസഫിയിൽ സ്പൂണ് ഫീഡിങ് ഇല്ല. തന്റെ ഗുരുവായ പ്ളേറ്റോ പറഞ്ഞെന്നു കരുതി ശിഷ്യനായ അരിസ്റ്റോട്ടിൽ ഒന്നും വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല. വിജ്ഞാനത്തിന്റെ സ്പൂണ് ഫീഡിങ് ഇല്ലാത്തതു ഫിലോസഫി യോടുള്ള ഇഷ്ട ക്കുറവിന് ഒരു കാരണമാണ്.
പ്രസ്താവനകൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം പരിശോധിക്കുക, കാര്യ കാരണ ബന്ധത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ നിഗമനങ്ങളിൽ എത്തിച്ചേരുക, വ്യത്യസ്ത നിഗമന ങ്ങളുടെ സാധുത പരിശോധിക്കുക, വാദങ്ങളുടെ ബലാബലം പരിശോധിക്കുക, ഇതിനൊക്കെ ശുദ്ധ യുക്തിയും ലോജിക്കും ഉപയോഗിക്കുക എന്ന ഏർപ്പാട് ആണല്ലോ ഫിലോസഫി. അതൊരു യുക്തി പരമായ അധ്വാനമാണ്. അതിനെ എതിർക്കുന്നവർ മനുഷ്യ യുക്തിയുടെ സാധ്യതകളെ തന്നെ നിഷേധിക്കുന്ന പോലെയാണ് എന്നർത്ഥം.
ഇസ്‌ലാമിന് ഫിലോസഫിയുടെ സാധ്യതയെ എതിർക്കേണ്ട ഒരു ആവശ്യവുമില്ല. ഫിലോസഫർ മാരുടെ യുക്തി പരമല്ലാത്ത നിഗമനങ്ങളെ എതിർക്കാം. അതിനും ഫിലോസഫി യുടെ ടൂളുകൾ തന്നെ ഉപയോ ഗിക്കണം. മാർക്സിസം എന്ന ഫിലോസഫിയെ ഖണ്ഡിക്കാൻ ഖുർആൻ ആയതും ഹദീസും ഓതിയിട്ടു ഒരു കാര്യവുമില്ല. അതിനു ഫിലോസഫി യുടെ ടൂളുകൾ തന്നെ ഉപയോഗിക്കണം. ഒരു കാലത്തു ഗ്രീക്ക് ഫിലോസഫി മുസ്ലിം ലോകത്തേക്ക് വല്ലാണ്ട് കടന്നു കയറിയപ്പോൾ മുസ്ലിം പണ്ഡിതർ അതിനെ ഖണ്ഡിക്കാൻ അതിന്റെ തന്നെ ടൂളുകൾ അവലംബി ച്ചിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് ഇല്മുൽ കലാം രൂപപ്പെട്ടത്. തുടക്കത്തിൽ ഇല്മുൽ കലാമിൽ അദില്ലത്തുൽ അഖ്‌ലിയ്യ എന്ന യുക്തി പരമായ തെളിവുകൾക്ക് ആയിരുന്നു പ്രാധാന്യം.
ഫിലോസഫി മുസ്ലീങ്ങളുടെ മാത്രം കുത്തക അല്ലാത്തതിനാൽ അതിൽ ഇസ്‌ലാമിക വീക്ഷണത്തിൽ നോക്കുമ്പോൾ തെറ്റായ പ്രവണതകൾ ഉണ്ടാകൽ സ്വാഭാവികമാണ്. തെറ്റായ ഫിലോസഫിയെ ശരിയായ ഫിലോസഫി കൊണ്ടു അവലോകനം ചെയ്യണം. അതാണ് ഇമാം ഗസ്സാലി റഹിമഹുല്ലാഹ് അവിടുത്തെ തഫാഹത്തുൽ ഫലാസിഫ എന്ന കിതാബിൽ ചെയ്തത്. ഇമാം അബൂ ഹനീഫ, ഇമാം അശ്‌അരി, ഇമാം മാതുരീദി, ഇമാം ഗസ്സാലി, ഇമാം ഇബ്നു റുഷ്ദ്, ഇമാം ഇബ്നു ഹസം, ഇമാം റാസി, ഇമാം തഫ്താസാനി... തുടങ്ങി അനേകം ഇമാമുകൾ നന്നായി ഫിലോസഫി പഠിക്കുകയും അതിനെ അതിന്റെ ടൂളുകൾ തന്നെ ഉപയോഗിച്ചു ഖണ്ഡിക്കുകയും അവലോകനം നടത്തുകയും ചെയ്തവരാണ്.
യുക്തി കൊണ്ടുള്ള പരിശ്രമമാണ് ഫിലോസഫിയിൽ നടക്കുന്നത്. ഇസ്‌ലാമിക വൈജ്ഞാനിക മണ്ഡലത്തിൽ ഇജ്തിഹാദ് എന്നൊരു പ്രക്രിയ ഉണ്ട്. ഖിയാസാക്കൽ എന്നും വിളിക്കാറുണ്ട് അതിനെ. വിശുദ്ധ ഖുർആനിലും തിരു സുന്നത്തിലും നേർക്ക് നേരെ വിധി പറഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത മനുഷ്യ വ്യവഹാരങ്ങളുടെ ഇസ്‌ലാമിക വിധി കണ്ടെത്താൻ അതിനു യോഗ്യതയുള്ള മുജ്തഹിദുകൾ നടത്തുന്ന പരിശ്രമം ആണത്. ഇസ്‌ലാമിക പ്രമാണവും പരിശോധി ക്കപ്പെടുന്ന പ്രശ്നവും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യം കണ്ടെത്തലാണ് അത്. ഇതൊരു തരം യുക്തി പരമായ അധ്വാനമാണ് എന്നു പറയേണ്ടതില്ല. യുക്തി പ്രയോഗി ക്കാതെ എങ്ങനെ യാണ് പാരസ്പര്യം കണ്ടെത്താൻ കഴിയുക. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണ് ഫിലോസഫിയുടെ ഉപയോഗവും.
ഫിലോസഫി എന്ന വാക്കിനർത്ഥം അറിവിനോടുള്ള അടങ്ങാത്ത അഭിനിവേശം എന്നാണ്. തീർച്ചയായും അപ്പോൾ ഫിലോസഫി അറിവ് ഉൽപാദിപ്പിക്കണം. ഇതിനു ഇസ്‌ലാമിക ഭൂമികയിൽ നിന്നൊരു ഉദാഹരണം പറയാം. എന്റെ ദിക്ർ ഉണ്ടാകാനായി നീ നമസ്കരിക്കണം എന്നു അല്ലാഹു ഖുർആനിൽ പറയുന്നുണ്ട്. മറ്റൊരിടത്തു അല്ലാഹുവിന്റെ ദിക്റു കൊണ്ടു മനസുകൾ ശാന്തമാകും എന്നും പറയുന്നുണ്ട്. ഈ രണ്ടു പ്രസ്താവനകളും വെച്ചു യുക്തി ചിന്ത നടത്തുന്നവൻ നമസ്കാരം കൊണ്ടു മനസു ശാന്തമാകുന്നു എന്നു കണ്ടെത്തുന്നു. രണ്ടു പ്രസ്താവനകൾ തമ്മിൽ ഇണ ചേർത്തു മൂന്നാമതൊരു അറിവ് ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന ഈ ഏർപ്പാടിനെ ഫിലോസഫിയിൽ DEDUCTIVE REASONING എന്നു വിളിക്കുന്നു. മറ്റൊരു രീതി INDUCTIVE REASONING ആണ്. ഈ രണ്ടു രീതികൾക്കും ഇമാമുമാരുടെ കിതാബുകളിൽ എത്രയോ ഉദാഹരണ ങ്ങൾ കാണാം. അവ കണ്ടു അല്ലാഹുവും റസൂലും പറയാത്ത അറിവുകൾ ഇവർക്ക് എങ്ങനെ കിട്ടുന്നു എന്നു നമ്മൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു പോകും. അല്ലാഹുവിന്റെ വഴികളിൽ പരിശ്രമി ക്കുന്നവർക്ക് അവന്റെ വഴികളിലേക്ക് അവൻ മാർഗ ദർശനം നൽകുന്നു.
ഫിലോസഫിയിൽ വിദഗ്ധരായ മുൻകാല ഇമാമുകൾ ദൈവാസ്തിത്വം, പ്രവാചകത്വം, ഖുർആന്റെ ദൈവികത എന്നിവക്കുള്ള യുക്തി പരമായ ന്യായങ്ങളും, ദീനീ വിധി വിലക്കു കൾക്കും ഇബാദത്തുകൾക്കും പിന്നിലുള്ള യുക്തിയും ആന്തരിക രഹസ്യങ്ങളും ... തുടങ്ങി ഒട്ടനേകം വിഷയങ്ങളിൽ കിതാബുകൾ രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇവയൊക്കെ അവരുടെ യുക്തി പരമായ അധ്വാനത്തിനുള്ള തെളിവാണ്. ഇമാം ഗസ്സാലി റഹിമഹുല്ലായുടെ ഇഹിയാഉൽ ഉലൂമിദ്ധീനും ഇമാം റാസിയുടെ ഖുർആൻ തഫ്സീറും ഷാഹ് വലിയ്യുല്ലാഹി ദഹലവിയുടെ ഹുജ്ജത്തില്ലാഹിൽ ബാലിഗ യുമൊക്കെ ഇതിനുള്ള ഉദാഹരണങ്ങൾ ആണ്. ഇവയൊക്കെ യുക്തിമാന്മാരെ ഇസ്‌ലാമിലേക്ക് അടുപ്പിക്കാനും മുസ്ലീങ്ങളെ ദീനിൽ ഉറപ്പിച്ചു നിർത്താനും നന്നായി സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട്.
വെറും ഖുർആനും സുന്നത്തും മതി, മറ്റൊരു വിജ്ഞാനവും ഇസ്‌ലാമിന് ആവശ്യമില്ല എന്ന ശൈലിയിലാണ് ചില അതിമത വാദികളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ. ഇസ്‌ലാമിന് മറ്റു വിജ്ഞാനങ്ങൾ ആവശ്യമുണ്ടോ എന്നതല്ല, അവയൊക്കെ ഇസ്‌ലാമിനെ പരി പോഷിപ്പിക്കുമോ എന്നതാണ് പ്രധാനം. ഗണിതം പഠിക്കാതെ എങ്ങനെ സങ്കീർണ്ണമായ അനന്തര അവകാശ നിയമങ്ങൾ ഗ്രഹിക്കുമെന്നും കോടനു കോടി രൂപയുടെ വരുമാന മുള്ളവൻ എങ്ങനെ സകാത് കണക്കു കൂട്ടുമെന്നും ഗോളശാസ്ത്ര കണക്കുകൾ എങ്ങനെ ഗ്രഹിക്കുമെന്നും ചിന്തിക്കണം. വൈദ്യശാസ്ത്രം ഇല്ലെങ്കിൽ ചികിൽസിക്കണം എന്ന റസൂലിന്റെ കല്പന എങ്ങനെ നിറവേറ്റുമെന്നും ശാസ്ത്രം പഠിക്കാതെ എങ്ങനെ ഖുർആനിലെ ശാസ്ത്രീയ സൂചനകൾ ഗ്രഹിക്കുമെന്നും ചിന്തിക്കണം. ഇങ്ങനെ ചിന്തിച്ചാൽ ഇസ്‌ലാമിനെ ബലപ്പെടു ത്തുന്ന വിജ്ഞാനങ്ങളുടെ പ്രാധാന്യം നമുക്ക് ബോധ്യപ്പെടും. അതിൽ പെട്ട ഒന്നാണ് ഫിലോസഫിയും.
പ്രവാചക ന്മാർക്ക് ലഭിച്ച വെളിപാടു കളുടെ സമാഹാരമായ ഇസ്‌ലാം ദീൻ പരമവും ശ്രേഷ്ഠവുമായ വിജ്ഞാനമാണ്. അതിനെ ബലപ്പെടു ത്താനും ശരിവെക്കാനും ഉതകുന്ന യുക്തിപരമായ ഏതു അധ്വാനവും പ്രശംസയും പ്രതിഫലവും അർഹിക്കുന്നു. യുക്തിമാനായ അല്ലാഹു അവന്റെ യുക്തിയുടെ പ്രകാശത്താൽ അവതരിപ്പിച്ച വിജ്ഞാനത്തെ മനുഷ്യൻ അവന്റെ യുക്തി കൊണ്ടു കണ്ടെത്തുകയും പ്രകാശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യൽ ശ്രേഷ്ഠകരമാണ്. അതു കൊണ്ടാണ് ഇമാം തഫ്താസാനി റഹിമഹുല്ലാ ഇല്മുൽ കലാമിനെ കുറിച്ചു അതു ദീനീ വിജ്ഞാനങ്ങളുടെ നേതാവും ശരീഅത്ത് നിയമങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനവും ആണെന്ന് പറഞ്ഞത്.
അൻസാർ അലി നിലമ്പൂർ
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.