കാര്യ കാരണ സഹിതം ചിന്തിക്കാനും മനസ്സിലാക്കാനും നിഗമനങ്ങൾ രൂപീകരിക്കാനുമുള്ള മനുഷ്യ കഴിവിനാണ് യുക്തി എന്നു നാം പറയുന്നത്. ദൈവമുണ്ട് എന്നത് സകല മനുഷ്യർക്കും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയുന്ന യുക്തി ഭദ്രമായ കാര്യമാണ്. ചിലർ അതിനെ ബോധപൂർവം നിഷേധിക്കുമെങ്കിലും മറ്റെല്ലാ മനുഷ്യർക്കും സാധ്യമായത് കൊണ്ടു അവർക്കും അതു സാധ്യമാണ്.
മനുഷ്യർക്ക് യുക്തി ചിന്തയിലൂടെ ദൈവമുണ്ട് എന്നു മനസ്സിലാക്കാൻ പ്രയാസമില്ല. അതിനു മനുഷ്യൻ തന്റെ നിരീക്ഷണ പാടവം പ്രപഞ്ചത്തിലേക്കും ചരിത്രത്തിലേക്കും തുറന്നു വെക്കുകയും അവിടെ കാണപ്പെടുന്ന പ്രതിഭാസങ്ങളെ കുറിച്ചു യുക്തിപരമായി ചിന്തിക്കുകയും വേണം. പ്രസ്തുത ചിന്തക്ക് ബലമേകുന്ന ചില കാര്യങ്ങളാണ് താഴെ കൊടുക്കുന്നത്...
1) ദൈവ വിശ്വാസം എക്കാലത്തും ബഹു ഭൂരിപക്ഷം മനുഷ്യരുടെയും വിശ്വാസമാണ്. മത വിശ്വാസികളിൽ ദൈവത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ചില അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങൾ കണ്ടേക്കാമെങ്കിലും സർവ ശക്തനായ ഒരു ദൈവത്തിൽ വിശ്വാസിക്കാത്ത ജനത ഭൂമിയിൽ എക്കാലത്തും തുലോം തുച്ഛമാണ്. ദൈവ ബോധം ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു പ്രാചീന ഗോത്രത്തേയും ഇന്നുവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല എന്ന് സാമുഹ്യ ശാസ്ത്രഞ്ജരും നരവംശ ശാസ്ത്രഞ്ജരും പറയുന്നു. മനുഷ്യരിൽ ദൈവത്തെ കുറിച്ച ബോധം നൈസർഗ്ഗികമാണ് എന്നു തോന്നുമാറു മനുഷ്യർ ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വം യുക്തിപരമായി കണ്ടെത്തി കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
2) മാനവ ചരിത്രത്തിൽ ജീവിച്ചു മരിച്ചു പോയ സകല പ്രവാചകന്മാരും പുണ്യ പുരുഷന്മാരും ദൈവത്തെ കുറിച്ചു ജനത്തെ പഠിപ്പിക്കാൻ ശ്രദ്ധാലുക്കൾ ആയിരുന്നു. ദൈവ നിഷേധം പഠിപ്പിച്ച ഒരു പ്രവാചകനും ചരിത്രത്തിൽ കഴിഞ്ഞു പോയിട്ടില്ല. ദൈവത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇത്രയധികം പ്രവാചകന്മാർക്ക് ഒരുമിച്ചു കളവ് പറയേണ്ട ഒരു ആവശ്യവും നമ്മുടെ യുക്തിക്ക് ബോധ്യപ്പെടില്ല. പ്രവാചകന്മാരിലൂടെ വെളിപ്പെട്ട അത്ഭുതങ്ങളും അവരുടെ ദിവ്യാനുഭവങ്ങളും ചരിത്ര സത്യങ്ങളാണ്. വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ തലമുറകളിൽ കൂടി കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെട്ട മികച്ച ചരിത്ര പുസ്തകങ്ങൾ കൂടിയാണ്. പിന്നെങ്ങനെ മനുഷ്യർ ദൈവ വിശ്വാസികൾ ആകാണ്ടിരിക്കും.
3) വിവിധ ഭാഷകളിൽ, വിവിധ നാടുകളിൽ കാണപ്പെടുന്ന സകല വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും ദൈവമാണ് കേന്ദ്ര കഥാപാത്രം. ദൈവ നിഷേധം പഠിപ്പിക്കാനോ ദൈവമില്ലെന്നു സ്ഥാപിക്കാനോ വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ കാണപ്പെടുന്നില്ല. വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ കൈകടത്തലുകൾ നടത്തിയവർ പോലും അവയിലേക്ക് നിരീശ്വരത്വം എഴുതി ചേർത്തില്ല. എല്ലാ വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളും ഒരുമിച്ചു ദൈവമുണ്ടെന്നു കളവ് പറയുമെന്ന് കരുതാൻ യുക്തി വിസമ്മതിക്കുന്നു. അറബി ഭാഷാ പടുക്കൾക്കൊക്കെ പണ്ടുമുതലെ വിശുദ്ധ ഖുർആൻ ഒരു ഭാഷാ അത്ഭുതമാണ്. ശാസ്ത്രം പരീക്ഷണങ്ങളിൽ കൂടി തെളിയിച്ച പലതും വേദഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ മുമ്പെ പ്രതിപാദിക്കപ്പെട്ടത് ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് ഒരു അത്ഭുതമാണ്. വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ അമാനുഷികത ദൈവത്തിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത് സ്വാഭാവികമാണ്.
4) പ്രപഞ്ച പ്രതിഭാസങ്ങൾക്ക് പിന്നിലെ കാര്യ കാരണങ്ങളുടെ ചങ്ങല ഭൂത കാലത്തേക്ക് നീണ്ടു കിടക്കുന്നു. ആ ചങ്ങലക്ക് ഒടുവിൽ ഒരു ആദ്യ കാരണം ഇല്ലെന്നും ചങ്ങല അറ്റമില്ലാതെ അനന്തമായി ഭൂതകാലത്തേക്ക് നീണ്ടു കിടക്കുകയാണ് എന്നും കരുതാൻ യുക്തി വിസമ്മതിക്കുന്നു. അതിനേക്കാൾ യുക്തിക്ക് കഴിയുന്നത് എല്ലാറ്റിനുമൊരു ആദ്യ കാരണം ഉണ്ടെന്നു കരുതാനാണ്. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ തുടക്കം എക്കാലത്തും യുക്തിമാന്മാർ അന്വേഷിച്ചു പോരുന്നതു അതിനൊരു തുടക്കമുണ്ട് എന്നു അവരുടെ യുക്തി കരുതുന്നത് കൊണ്ടാണല്ലോ. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ആദ്യ കാരണം ശാസ്ത്രീയമായി കണ്ടു പിടിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല എന്നത് അങ്ങനെ ഒന്നില്ലെന്നു പറയാനുള്ള യുക്തിപരമായ ന്യായമല്ല
5) പ്രപഞ്ചത്തിനും അതിലെ വസ്തുക്കൾക്കും ജീവികൾക്കും ഘടനയിലും മറ്റും ഒരു ക്രമം ഉണ്ട്. ചില ഗണിത-ഭൗതിക നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചാണ് എല്ലാം ഉണ്ടാകുന്നതും ചലിക്കുന്നതും. പ്രസ്തുത നിയമങ്ങൾ യാദൃശിച്ചകമായി ഉരുത്തിരിഞ്ഞതാണ് എന്നും പ്രകൃതി എല്ലാം ആസൂത്രണം ചെയ്തു നടപ്പിലാക്കുന്നു എന്നും പറയുന്നത് യുക്തിക്ക് ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയില്ല. പ്രകൃതി നല്ലൊരു ഗണിത ശാസ്ത്ര വിദഗ്ദനോ യുക്തിമാനോ അല്ല. ചില പ്രാപഞ്ചിക നിയമങ്ങളൊക്കെ യാദൃശ്ചികമായി ഉണ്ടായതാണ് എന്നു യുക്തി സമ്മതിച്ചേക്കും. എന്നാൽ പരിപൂർണ്ണ യാദൃശ്ചികത എന്നതൊരു യുക്തി കേടാണ്. പ്രപഞ്ചം സ്വയം ഉണ്ടാവുകയും ഇത്രയും ആസൂത്രിതമായി സ്വയം ക്രമീകരിക്കുകയും ചെയ്തു എന്നു പറയൽ നമ്മൾ നമ്മളെ തന്നെ പ്രസവിക്കുകയാണ് എന്നു പറയുന്ന പോലുള്ള ഒരു വിഡ്ഢി വാദമാണ്. അതിനാൽ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ആദ്യ കാരണം കേവലം ജഡ പദാർത്ഥം അല്ലെന്നു ഉറപ്പായി. ജഡ പദാർത്ഥങ്ങൾക്ക് ഒന്നും ബുദ്ധിപരമായി ഡിസൈൻ ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. അപ്പോൾ അപാര യുക്തി ബോധമുള്ള ഒരു അസ്തിത്വം തന്നെയാണ് ആദ്യ കാരണം.
6) ശുദ്ധ ശൂന്യതയിൽ നിന്നു പ്രപഞ്ച ഘടകങ്ങൾ ചുമ്മാ ഉടലെടുക്കുക, എന്നിട്ടു അവ ചലിക്കാനും കറങ്ങാനും തുടങ്ങുക എന്നതൊന്നും യുക്തിക്ക് നിരക്കുന്ന കാര്യമല്ല. ന്യുട്ടൻറെ ഒന്നാം ചലന നിയമമനുസരിച്ച് ബാഹ്യ ബലമില്ലാതെ ഒരു പ്രപഞ്ച ചലനം പോലും സാധ്യമല്ല. അപ്പോൾ ആദ്യ ചലനം നടക്കാനുള്ള ബാഹ്യബലം എവിടുന്നു വന്നു എന്നത് ഉത്തരം കണ്ടെത്തേണ്ട ചോദ്യമാണ്.
അൻസാർ അലി നിലമ്പൂർ
മനുഷ്യർക്ക് യുക്തി ചിന്തയിലൂടെ ദൈവമുണ്ട് എന്നു മനസ്സിലാക്കാൻ പ്രയാസമില്ല. അതിനു മനുഷ്യൻ തന്റെ നിരീക്ഷണ പാടവം പ്രപഞ്ചത്തിലേക്കും ചരിത്രത്തിലേക്കും തുറന്നു വെക്കുകയും അവിടെ കാണപ്പെടുന്ന പ്രതിഭാസങ്ങളെ കുറിച്ചു യുക്തിപരമായി ചിന്തിക്കുകയും വേണം. പ്രസ്തുത ചിന്തക്ക് ബലമേകുന്ന ചില കാര്യങ്ങളാണ് താഴെ കൊടുക്കുന്നത്...
1) ദൈവ വിശ്വാസം എക്കാലത്തും ബഹു ഭൂരിപക്ഷം മനുഷ്യരുടെയും വിശ്വാസമാണ്. മത വിശ്വാസികളിൽ ദൈവത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ചില അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങൾ കണ്ടേക്കാമെങ്കിലും സർവ ശക്തനായ ഒരു ദൈവത്തിൽ വിശ്വാസിക്കാത്ത ജനത ഭൂമിയിൽ എക്കാലത്തും തുലോം തുച്ഛമാണ്. ദൈവ ബോധം ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു പ്രാചീന ഗോത്രത്തേയും ഇന്നുവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല എന്ന് സാമുഹ്യ ശാസ്ത്രഞ്ജരും നരവംശ ശാസ്ത്രഞ്ജരും പറയുന്നു. മനുഷ്യരിൽ ദൈവത്തെ കുറിച്ച ബോധം നൈസർഗ്ഗികമാണ് എന്നു തോന്നുമാറു മനുഷ്യർ ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വം യുക്തിപരമായി കണ്ടെത്തി കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
2) മാനവ ചരിത്രത്തിൽ ജീവിച്ചു മരിച്ചു പോയ സകല പ്രവാചകന്മാരും പുണ്യ പുരുഷന്മാരും ദൈവത്തെ കുറിച്ചു ജനത്തെ പഠിപ്പിക്കാൻ ശ്രദ്ധാലുക്കൾ ആയിരുന്നു. ദൈവ നിഷേധം പഠിപ്പിച്ച ഒരു പ്രവാചകനും ചരിത്രത്തിൽ കഴിഞ്ഞു പോയിട്ടില്ല. ദൈവത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇത്രയധികം പ്രവാചകന്മാർക്ക് ഒരുമിച്ചു കളവ് പറയേണ്ട ഒരു ആവശ്യവും നമ്മുടെ യുക്തിക്ക് ബോധ്യപ്പെടില്ല. പ്രവാചകന്മാരിലൂടെ വെളിപ്പെട്ട അത്ഭുതങ്ങളും അവരുടെ ദിവ്യാനുഭവങ്ങളും ചരിത്ര സത്യങ്ങളാണ്. വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ തലമുറകളിൽ കൂടി കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെട്ട മികച്ച ചരിത്ര പുസ്തകങ്ങൾ കൂടിയാണ്. പിന്നെങ്ങനെ മനുഷ്യർ ദൈവ വിശ്വാസികൾ ആകാണ്ടിരിക്കും.
3) വിവിധ ഭാഷകളിൽ, വിവിധ നാടുകളിൽ കാണപ്പെടുന്ന സകല വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും ദൈവമാണ് കേന്ദ്ര കഥാപാത്രം. ദൈവ നിഷേധം പഠിപ്പിക്കാനോ ദൈവമില്ലെന്നു സ്ഥാപിക്കാനോ വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ കാണപ്പെടുന്നില്ല. വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ കൈകടത്തലുകൾ നടത്തിയവർ പോലും അവയിലേക്ക് നിരീശ്വരത്വം എഴുതി ചേർത്തില്ല. എല്ലാ വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളും ഒരുമിച്ചു ദൈവമുണ്ടെന്നു കളവ് പറയുമെന്ന് കരുതാൻ യുക്തി വിസമ്മതിക്കുന്നു. അറബി ഭാഷാ പടുക്കൾക്കൊക്കെ പണ്ടുമുതലെ വിശുദ്ധ ഖുർആൻ ഒരു ഭാഷാ അത്ഭുതമാണ്. ശാസ്ത്രം പരീക്ഷണങ്ങളിൽ കൂടി തെളിയിച്ച പലതും വേദഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ മുമ്പെ പ്രതിപാദിക്കപ്പെട്ടത് ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് ഒരു അത്ഭുതമാണ്. വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ അമാനുഷികത ദൈവത്തിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത് സ്വാഭാവികമാണ്.
4) പ്രപഞ്ച പ്രതിഭാസങ്ങൾക്ക് പിന്നിലെ കാര്യ കാരണങ്ങളുടെ ചങ്ങല ഭൂത കാലത്തേക്ക് നീണ്ടു കിടക്കുന്നു. ആ ചങ്ങലക്ക് ഒടുവിൽ ഒരു ആദ്യ കാരണം ഇല്ലെന്നും ചങ്ങല അറ്റമില്ലാതെ അനന്തമായി ഭൂതകാലത്തേക്ക് നീണ്ടു കിടക്കുകയാണ് എന്നും കരുതാൻ യുക്തി വിസമ്മതിക്കുന്നു. അതിനേക്കാൾ യുക്തിക്ക് കഴിയുന്നത് എല്ലാറ്റിനുമൊരു ആദ്യ കാരണം ഉണ്ടെന്നു കരുതാനാണ്. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ തുടക്കം എക്കാലത്തും യുക്തിമാന്മാർ അന്വേഷിച്ചു പോരുന്നതു അതിനൊരു തുടക്കമുണ്ട് എന്നു അവരുടെ യുക്തി കരുതുന്നത് കൊണ്ടാണല്ലോ. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ആദ്യ കാരണം ശാസ്ത്രീയമായി കണ്ടു പിടിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല എന്നത് അങ്ങനെ ഒന്നില്ലെന്നു പറയാനുള്ള യുക്തിപരമായ ന്യായമല്ല
5) പ്രപഞ്ചത്തിനും അതിലെ വസ്തുക്കൾക്കും ജീവികൾക്കും ഘടനയിലും മറ്റും ഒരു ക്രമം ഉണ്ട്. ചില ഗണിത-ഭൗതിക നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചാണ് എല്ലാം ഉണ്ടാകുന്നതും ചലിക്കുന്നതും. പ്രസ്തുത നിയമങ്ങൾ യാദൃശിച്ചകമായി ഉരുത്തിരിഞ്ഞതാണ് എന്നും പ്രകൃതി എല്ലാം ആസൂത്രണം ചെയ്തു നടപ്പിലാക്കുന്നു എന്നും പറയുന്നത് യുക്തിക്ക് ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയില്ല. പ്രകൃതി നല്ലൊരു ഗണിത ശാസ്ത്ര വിദഗ്ദനോ യുക്തിമാനോ അല്ല. ചില പ്രാപഞ്ചിക നിയമങ്ങളൊക്കെ യാദൃശ്ചികമായി ഉണ്ടായതാണ് എന്നു യുക്തി സമ്മതിച്ചേക്കും. എന്നാൽ പരിപൂർണ്ണ യാദൃശ്ചികത എന്നതൊരു യുക്തി കേടാണ്. പ്രപഞ്ചം സ്വയം ഉണ്ടാവുകയും ഇത്രയും ആസൂത്രിതമായി സ്വയം ക്രമീകരിക്കുകയും ചെയ്തു എന്നു പറയൽ നമ്മൾ നമ്മളെ തന്നെ പ്രസവിക്കുകയാണ് എന്നു പറയുന്ന പോലുള്ള ഒരു വിഡ്ഢി വാദമാണ്. അതിനാൽ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ആദ്യ കാരണം കേവലം ജഡ പദാർത്ഥം അല്ലെന്നു ഉറപ്പായി. ജഡ പദാർത്ഥങ്ങൾക്ക് ഒന്നും ബുദ്ധിപരമായി ഡിസൈൻ ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. അപ്പോൾ അപാര യുക്തി ബോധമുള്ള ഒരു അസ്തിത്വം തന്നെയാണ് ആദ്യ കാരണം.
6) ശുദ്ധ ശൂന്യതയിൽ നിന്നു പ്രപഞ്ച ഘടകങ്ങൾ ചുമ്മാ ഉടലെടുക്കുക, എന്നിട്ടു അവ ചലിക്കാനും കറങ്ങാനും തുടങ്ങുക എന്നതൊന്നും യുക്തിക്ക് നിരക്കുന്ന കാര്യമല്ല. ന്യുട്ടൻറെ ഒന്നാം ചലന നിയമമനുസരിച്ച് ബാഹ്യ ബലമില്ലാതെ ഒരു പ്രപഞ്ച ചലനം പോലും സാധ്യമല്ല. അപ്പോൾ ആദ്യ ചലനം നടക്കാനുള്ള ബാഹ്യബലം എവിടുന്നു വന്നു എന്നത് ഉത്തരം കണ്ടെത്തേണ്ട ചോദ്യമാണ്.
അൻസാർ അലി നിലമ്പൂർ
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.